مهدی داودی کارآموزوکالت
در مورخه 92/8/17 کانون وکلا دادگستری البرز میزبان اولین نشست تخصصی روابط عمومی کانونهای وکلای دادگستری ایران بود که در این گردهمایی اساتید حوزهء ارتباطات آقایان دکتر سلطانی فر و دکتر رضائیان مباحثی را هرچند مختصر اما به نحوی پرفایده و کاربردی بیان نمودند ، به نظر میرسد هدفگذاری از تشکیل این گردهمایی و دعوت و سخنرانی این اساتید به جهت کمک کردن در تخصصی شدن کمیسیونهای روابط عمومی کانونهای وکلا میباشد ، که البته در روزهایی که سیل اطلاعات باسرعتی شگفت انگیز از نقطه ای به نقطه ای دیگر انتقال می یابد و پیرو آن هجمه ای از ارتباطات میان فرستندگان و گیرنده های اطلاعات ایجاد میگردد ، حتما نیاز به صرف وقت ، دقت و کار بیشتر در زمینه ارتباط با عامه یا همان روابط عمومی لازم می آید ، تا در این کارزار بتوان سهم بیشتری از بهره وری بالقوه موجود در این حوزه را کسب نمود .
به نظر حقیر کمیسیونهای کانونهای وکلا از جمله کمیسیون روابط عمومی در جهت اعتلا و رشد وکیل و نهاد وکالت گام برداشته و هرچه در این حوزه رشد و پیشرفت حاصل شود جایگاه وکیل نیز متعاقبا ارتقا پیدا خواهد کرد ، از آن رو یقینا بررسی موارد وراهکارهایی که بتواند منجر به گسترش و نفوذ این حوزه در عموم و نهایتا گامهایی راهگشا جهت تخصصی شدن و پیشرفت باشد مفید فایده خواهد بود.
یکی از مواردی که بررسی آن خالی از فایده نیست ، نگاه به ساختارهای روابط عمومی سنتی و ابزارها وکارکردهای آن در جوامع و نهادها ،و مقایسه آن با شیوه های پیشرفته وعلمی میباشد ؛ روابط عمومی از نوع سنتی بیشتر متکلم بوده و کمتر مستمع قرارگرفته ، که متاسفانه در کشور ما جزء در برخی سازمانها و نهادها، هنوز تغییراتی به شکل جدی مشاهده نمیگردد.
روابط عمومی در کانونهای وکلا بیشتر توان خویش را در ارتباط برقرار کردن با وکلا و کارآموزان وکالت منحصر نموده اند، در حالی که شاید ارتباط برقرارکردن با کسانی که تمایل به برقراری ارتباط داشته و یا حتی مجبور به برقراری ارتباط میباشند، نسبتا از دشواری کمتری برخوردار بوده و ارتباط برقرارکردن با افراد یا نهادهایی که تمایلی به برقراری ارتباط ندارند اما در ایجاد رابطه با آنها برای وکیل و نهاد وکالت بهره و سود مادی و یا غیر مادی موجود است کاری اساسی و مهم تلقی گردد. بر فرض مثال قاطبهء مردم جامعه در شرایط غیر ضروری شاید تمایلی به ایجاد برقرای تماس و ارتباط با نهاد وکالت وحتی وکیل نداشته باشند، همانطور سازمانها و نهادهای مختلف دولتی و عمومی وحتی دستگاه قضا و قضات از این قاعده مستثنی نیستند ، و در واقع اقدامی عملی جهت ایجاد تعامل برقرار نمی کنند در حالیکه اگر کمیسیونهای روابط عمومی بتوانند با این اقشار از جامعه ارتباط ایجاد کنند و آنها را نیز جزء مخاطبان و یا به تعبیری کاربران خویش تبدیل سازنند، به طور قطع اقدامی اساسی شکل گرفته و گامی نو و موثر در روند تخصصی شدن بر داشته اند.
حال سوال اینجاست که برای خارج شدن از این موضوع چه راهکارهایی باید شکل گیرد؟ و برای مثال آیا کانونهای وکلا با صرف ایجاد یک پایگاه اینترنتی میتوانند روابطی با عموم جامعه برقرار کنند و اطلاعات و نظرات طرفین منتقل گردد؟ ویا اینکه فقط وکلا به آن مراجعه میکنند؟ در حالی که به نظر میرسد یکی از راهکارهای جدی در امر تخصصی شدن، اجتماع گرایی در این حوزه چه در فضای مجازی و چه در فضای حقیقی میباشد که در واقع جایگزینی است برای حذف کاربر محوری و خارج شدن از سیکل سنتی ، که میتواند منجر به یک روابط عمومی درگیر و مشارکت کننده شده واز طریق کانالهای متغیر، متناسب با نیاز افراد تغییر کند. لازم به ذکر است که قطعا برای یافتن پاسخ به این پرسشها، نیازبه رجوع به علما و کسانی است که در حوزه ارتباطات تحصیل نموده وفعالیت مینمایند وحتماایشان هستند که میتوانند مسیر را برای ما آماده نمایند.
و اما آخر اینکه ، بی شک برقراری ارتباطی پویا ، نزدیک و بی واسطه با تمام اقشار جامعه میتواند در مقابل تمام سیاه نمایی ها و ضد تبلیغ ها که بعضا سبب جبهه گرفتن و فاصله انداختن بین جامعه و وکیل شده است وجههای نو ، حقیقی و امن تر از وکیل ارائه دهد که هم به نفع جامعه و هم به نفع تنها متولی یقینی نهاد وکالت یعنی کانونهای وکلا خواهد بود ، تا در سایه آن تجلی ارزشها هرچه بهتر شکل گیرد.
وبلاگ حقوق بان