نظرات |
دکتر جلال عبده(محل تولد: بروجرد) فرزند شیخ محمد عبده و برادر علی عبده، دارای مدرک دکترای حقوق از سویس، از سیاستمداران دوران پهلوی بودهاست. پدرش شیخ محمد عبده بروجردی، سالها رئیس دادگاه انتظامی قضات و مدرس حقوق در مدرسه معقول و منقول بود و درتدوین قانون مدنی ایران نقش داشت.او از جمله رجال سیاسی بود که در مجامع بینالمللی بیش از داخل ایران شهرت داشت.عمده شهرت وی به زمانی باز میگردد که در مقام دادستان دیوان کیفر در سالهای ابتدایی سلطنت محمدرضا پهلوی، گروهی از مقامات ارشد سیاسی در دوران رضاشاه، همچون پزشک احمدی و سرپاس مختاری را به جرم قتل آیتالله مدرس، محمد فرخییزدی و نصرتالدوله فیروزمیرزا محاکمه و محکوم نمود.عبده در ادوار چهاردهم و پانزدهم، به نمایندگی مجلس شورای ملی از سوی مردم تهران رسید. مدتی بعد از وزارت دادگستری به وزارت امورخارجه منتقل شد و کرسی سفارت ایران در هند را ازآن خود کرد. مدتی نماینده ایران در سازمان ملل متحد بود و در این کسوت، به کشورهای کامرون و گینه نو رسید. عبده مدت کوتاهی مقام وزارت امورخارجه را بدست آورد، ولی به دلیل دخالت شاه استعفا داد.دکتر جلال عبده که با مقام سفیری به جای نصرالله انتظام سمت نمایندگی دائم ایران را در سازمان ملل را داشت در کنفرانس باندونگ به عنوان رئیس هیئت ایرانی شرکت کرد.جلال عبده در سالهای پایانی عمر، مدیرعامل کانون بانکها و رئیس جمعیت ایرانی طرفدار ملل متحد بود. ● برای آگاهی یافتن از چگونگی مطالعه این کتاب، ویکی کتابناک را ببینید.» توسط: khar tu khar در تاریخ ۱۳۹۲/۰۲/۱۲ |
 |
|
92/03/15 |
|
|
شیخ محمد عبده عالم دینی، فقیه و قاضی دوران پهلوی بود. شیخ محمد عبده بروجردی متولد و رشد یافته بروجرد بود. وی در فقه و قضاوت کتابهایی نوشته است از جمله کتاب دوجلدی حقوق مدنی و کتاب اصول قضایی. وی به سال 1348 خورشیدی درگذشت.جلال عبده فرزند وی سفیر ایران در هند و حکمران گینه بیسائو بوده است. علی عبده فرزند دیگرش، مشتزن حرفه ای و مدیر باشگاه پرسپولیس بوده است.زندگینامهشیخ محمد تقی عبده بروجردی، چهرهای شاخص و یكی از حقوقدانان كاردان و مبتكر دادگسترینوین بود. قاطعیت، درایت و نوآوریهای او در امور قضایی مشهور خاص و عام است. او نزدیك به سیسال ریاست محكمة عالی انتظامی قضات را بر عهده داشت و به بیانی دیگر قاضی القضات دادگستریبود. شیخ محمدتقی عبده، فرزند شیخ ملاحسین بروجردی، در سال ۱۳۰۰ (هـ ق) برابر با ۱۲۵۸ (ش) دربروجرد به دنیا آمد. جدش ملامحمد تقی گلپایگانی بود. شیخ محمد، پدرش را در دوران كودكی ازدست داد. او از طفولیت به كسب علم و فراگیری فقه و معقول و منقول پرداخت. در سن شانزده سالگی،پیاده راهی تهران شد و تحت حمایت آقا سید ریحان الله كه از مجتهدین بنام عصر خود بود، قرار گرفت وبه تحصیل خود ادامه داد واز محضر آیت الله میرزا حسن آشتیانی، آیت الله لاهیجی، میرزاهاشم حكیم وشیخ حسین ناظر زاده استفاده برد و در اصول فقه، ادبیات عرب، حكمت و منطق تبحر یافت.زندگی و فعالیت ها در سن بیست و یک سالگی از محضر آیت الله العظمی میرزا حسن آشتیانی به درجۀ اجتهاد نایل شد. در این زمان ، به معلمی روی آورد و به توصیۀ استادش در مدرسۀ دانش که بعدها به مدرسۀ ثروت تغییر نام دادو مدیریت آن با میرزااحمدخان حنانه بود، مشغول به در تهران گشایش یافت و شیخ عبده با معرفی میرزا « ایران وآلمان » تدریس شد. پس از چندی مدرسۀ آلمانی عبدالعظیم خان قریب به این مدرسه رفت وبه تدریس زبان و ادبیات عرب پرداخت . در این مدت ، دو کتاب در زمینۀ صرف و نحو عربی نوشت وزبان آلمانی را در همان مدرسه فرا گرفت و زبان فرانسوی را نیز با شرکت در دوره های شبانۀ مدرسۀ آلیانس آموخت . شیخ محمد عبده » : خوی و خصلت بارز شیخ عبده ، جدیت او در کارهایش بود. دهخدا در این باره می گوید «. بروجردی علاوه بر صلاحیت علمی ، دارای فضائل معنوی فراوانی است و برای او احترام زیادی قائل هستم شیخ عبده در عمل به واجبات و اجتناب از منهیات بسیار دقیق بود و نمازش را حتماً سر وقت ادامی کرد. در سال 1331 (ه ق) از مدرسۀ آلمانی کناره گرفت و به دستور میرزا احمدخان اشتری که معاونت وزارت عدلیه را برعهده داشت ، به عنوان عضو محکمۀ استیناف تهران ، آغاز به کار کرد. پس از چند سال مدعی العموم استیناف شد و در این سمت تا زمان انحلال عدلیه و تشکیل دادگستری نوین ، باقی ماند.پس از تشکیل دادگستری نوین به مستشاری دیوان تمیز وکمی بعد به عضویت محکمۀ انتظامی قضات منصوب شود. علی اکبر خان داور (بانی دادگستری نوین ) که به شخصیتی با خصوصیات شیخ عبده جهت تصدی ریاست دادگاه انتظامی قضات نیاز داشت ، او را مناسبترین فرد برای این امر خطیر تشخیص داد وشیخ عبده عهده دار ریاست دادگاه انتظامی قضات دادگستری شد و تا زمان بازنشستگی ، حدود سی سال دراین پست به انجام وظیفه پرداخت . در مدت ریاست او در دادگاه انتظامی قضات ، هیچ کس ندید و نشنید که به سفارش این و آن و یاملاحظۀ فلان مقام و بهمان موقعیت ، بیگناهی رامحکوم و گناهکاری را تبرئه کند. اصولاً چون همه باروحیات و خصوصیات او آشنا بودند، چنین توقعاتی از او نداشتند. شیخ محمد عبده هرگاه به پروندة قاضی خوشنامی رسیدگی می کرد همواره می گفت:« هر قاضی دارای دو پرونده است : یکی پرونده ای که در وزارتخانه دارد و یکی هم در سینۀ من است هر چندقضیه این است نه آن که ایشان مرقوم داشته اند، » اگر به نظری مخالف بر می خورد می گفت «. ولی چون نظر قاضی نیز طرفدارانی دارد، نظر ایشان تخلف نبوده و محمول به نظر قضایی است .شیخ عبده ، در کنار فعالیتهای قضایی ، به تدریس در مدرسۀ عالی حقوق و سپس دانشکدة حقوق تهران می پرداخت . ابتدا دروس فقه و اصول و سپس حقوق مدنی و اصول محاکمات مدنی را تدریس می کرد. پس از دانشکدة حقوق ، بیشتر در کلاسهای قضایی دادگستری و حوزه های علمیۀ تهران مانندحوزة علمیۀ صدر و همچنین مدرسۀ عالی سپهسالار به تدریس می پرداخت . در دوران بازنشستگی نیز تاپایان عمر مدرس دانشکدة الهیات دانشگاه تهران بود و عموماً دروس اصول فقه و معارف اسلامی راارائه می داد. یکی از شاگردان او، استاد محمود شهابی بود که بعدها دانشیار شیخ عبده شد و پس ازکناره گیری شیخ عبده و به توصیۀ او، استادی درس های تدریس وی را برعهده گرفت . شیخ عبده در دهۀ 1310 ( ش) پایان نامۀ دکترای خود تحت عنوان « انحلال عقد واحد به عقودمتعدد » را ارائه داد. نظرات او در امور قضایی ، همواره جزو نمونه های ابتکاری و جالب توجه قضایی وحکمیت و استدلالهای حقوقی به شمار می آمد و مرجعی تمام عیار در علوم حقوقی و اصول محاکمات شناخته شده بود.آثار آثار تألیفی باقی مانده از او عبارتند از: 1 حقوق مدنی 2 شرح قانون مدنی 3 کلیات حقوق اسلامی 4 اصول و رویۀ قضایی مستخرجه از آرای دیوان عالی تمیز 5 صرف و نحو عربی .شیخ محمد عبده (بروجردی ) در سحرگاه پانزدهم تیرماه 1346 ( ش)، پس از ادای نماز صبح چشم از جهان فرو بست و بر جنازه او مرجع عالی قدر آیت الله العظمی مرعشی نجفی ، نماز میت خواند.پیکرش در جوار مرقد حضرت معصومه ( س) در شهر قم به خاك سپرده شده است.http://boroujerdiha.mihanblog.com/post/57 |
 |
|
92/03/15 |
|
|